ဘန္ေကာက္ေလဆိပ္မွာ။

အစၥေရးကို အလုပ္ခြင္သင္တန္းဆိုတာ ကို သြားခြင္႔ရဘို႔ အင္တာဗ်ဳးတာ သင္တန္းတက္ရတာ ဘာညာေတြ ကို ေက်ာ္ျပီး ခရီးသြားရတဲ႔ အေတြ႔အၾကံဳေလးပဲ ေရးခ်င္ပါတယ္။
ေလယာဥ္လက္မွတ္က ပုဂၢလိက အက်ိဳးေဆာင္နဲ႔ ဝယ္ေပးထားေတာ႔ အစၥေရးနုိင္ငံ တဲလဲအဗစ္ျမိဳ႔က ဘန္ဂူးရီးရမ္း ေလဆိပ္ က က်ြန္ေတာ္တို႔ရဲ႔ ခရီးဆံုးပါ။
ျမန္မာနိုင္ငံ မဂၤလာဒံုေလဆိပ္က ေန ျမန္မာ အဲယားေဝးအင္တာေနရွင္နယ္ ေလေၾကာင္းနဲ႔ ထုိင္းနုိင္ငံ ဘန္ေကာက္က ဒံုေမာင္းေလဆိပ္မွာ ဆင္းသက္ျပီး အဲဒီကမွ တစ္ဆင္႔ အယ္လအစၥေရး ေလေၾကာင္း ေျပာင္းစီးရမွာပါ။
ျမန္မာ ေလေၾကာင္းလိုင္းဘက္က ျပသနာေလးက အေလးခ်ိန္ ၂၅ ကီလိုပဲ သယ္ခြင္႔ရပါတယ္၊ ျပည္ပေလေၾကာင္းလုိင္းေတြကေတာ႔ ၃၀ ကီလုိသယ္ခြင္႔ရပါတယ္။
ဘုန္းျပည္႔စံုတုိ႔ အုပ္စုက အထုပ္အပိုးေတြကုိ (check in through) ေလေၾကာင္းကို တန္းအပ္ထားတာပါ။ ဒါေပမဲ႔ အစၥေရး ေလေၾကာင္းက သူတို႔ ေလယာဥ္ေပၚ တင္ခါနီးမွာ ထပ္စစ္ပါတယ္။
အဲဒီမွာ ေမးခြန္းေလးေတြ ေမးၾကေျဖၾက ရပါတယ္။ အဂၤလိပ္စာ အဆင္႔အတန္းက စ စကားေျပာပါတယ္။ ဥပမာ သူတို႔ လုံျခံဳေရးဝန္ထမ္းက မင္းအလုပ္က ဘာလဲ လို႔ ေမးပါတယ္၊ လက္ေထာက္ၾကီးၾကပ္ေရးမွဳး (assistant supervisor) လို႔ ေျပာေတာ႔၊ ထပ္ျပီး ဘယ္ကိစၥမွာ ၾကီးၾကပ္တာလဲ (which field)ဆိုေတာ႔ ခက္ကုန္ပါေရာ။
စုိက္ပ်ိဳးေရးလုပ္ငန္း ဆုိရင္ လဲ အဆင္ေျပမွာပါ။
ေနာက္တစ္ခု က အုပ္စု လိုက္သြားတာဆိုေပမဲ႔ က်ေနာ္ ဘုန္းျပည္႔စံုက ရန္ကုန္ ကိုေတာင္ ေနရာအနွံ ေရာက္ဘူးတာ မဟုတ္။ ဘန္ေကာက္ေလဆိပ္မွာ စကပ္တို ဝန္ထမ္းမေလးေတြကို ေငးေမာေနေတာ႔ အုပ္စုကဲြက်န္ရစ္ပါတယ္။ ကိုယ္႔ဘာသာ အုပ္စုကဲြက်န္ရစ္မွန္းမသိပါဘူး ဘယ္ေရာက္ကုန္က်သလဲေပါ႔။ ေနာက္ျပီးထပ္စီးရမဲ႔ ေလယာဥ္အခ်ိန္က လိုေသးတယ္ေလ။ ဒါနဲ႔ ေလဆိပ္ထဲ ဟိုၾကည္႔ဒီၾကည္႔လုပ္ေနေတာ႔ ေလေၾကာင္းလုိင္းတစ္ခု က ဥေရာပသူ အမ်ိဳးသမီးၾကီးတစ္ေယာက္က က်ေနာ႔ကို သူ႔ဆီလာဘို႔ ဇြတ္လွမ္းေခၚေနပါတယ္။ သူက ကူညီခ်င္တာပါ၊ က်ေနာ႔ ေလယာဥ္လက္မွတ္ေတာင္းၾကည္႔ပါတယ္။ ျပီးေတာ႔ ကြန္ပ်ဳတာမွာ စစ္ၾကည္႔ျပီး မင္းသြားမဲ႔ခရီးက ဘယ္ျမိဳ႔၊ ဘယ္ကေနလာတယ္၊ အဲဒီေတာ႔ ဘယ္အခန္းမွာ သြားျပီးနားေနနုိင္ပါတယ္။ ျပီးေတာ႔ ဘယ္အေပါက္ (tunnel) ကေန ဘယ္အခ်ိန္မွာ စီးရမယ္ ဆိုတာ ေျပာျပလုိက္ပါတယ္။ ျပီးလဲြေနမွာစိုးလို႔ က်ေနာ႔ လက္ပတ္နာရီကိုလဲ ေဒသစံေတာ္ခ်ိန္နဲ႔ ကိုက္မကိုက္ စစ္ေပးပါေသးတယ္။ (ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ အန္တီ။ က်န္းမာပါေစလုိ႔ ဆုေတာင္းေပးပါတယ္)
သူ႔ရဲ႔ လမ္းညႊန္ခ်က္အတိုင္း ေရႊ႔လ်ားေလွကား (escalator) နဲ႔ တက္သြားလုိက္ေတာ႔မွ က်န္သူငယ္ခ်င္းအခ်ိဳ႔ကို ေတြ႔ပါတယ္။ မိန္းကေလး သူငယ္ခ်င္းမ်ားကေတာ႔ မေတြ႔မိေသးပါဘူး။ တကယ္က် သူတို႔က အနီးမွာ ရွိတဲ႔ ေရအိမ္ မွာ အဝတ္အစား လဲေနၾကတာပါ။ (မိန္ကေလးေတြက observation ေကာင္းတာလား information ေကာင္းတာလားေတာ႔မသိဘူး အဲဒီမွာ အဝတ္လဲ နုိင္တယ္ ဆိုတာၾကိဳသိထားပံုရတယ္)
အခ်ိန္ကလဲ ၆ နာရီေလာက္ ရေတာ႔ ဘာရမလဲ ေလဆိပ္ထဲ ေလ်ာက္ၾကည္႔တာေပါ႔။ အဲဒီက်မွ လမ္းေလ်ာက္ရ သက္သာေအာင္ လုပ္ေပးထားတဲ႔ (side walk) ျပင္ညီအတုိင္းေရႊ႔တဲ႔ စက္ခါးပတ္ စီးၾကည္႔ဘူးတာ။
အဲသလုိေလ်ာက္သြားေနတုန္း က်ေနာ္တို႔ စီးခဲ႔တဲ႔ ျမန္မာေလယာဥ္ကို စီးမဲ႔ ခရီးသည္တစ္ေယာက္ (မိန္းမငယ္ေလးပါ) မ်က္နွာငယ္ေလးနဲ႔ လမ္းေပ်ာက္ေနလို႔ ကူညီျပီးလမ္းျပေပးလုိက္ပါေသးတယ္။ သူ႔နာမည္က စပီကာနဲ႔ ေခၚေနပါျပီ ဘယ္လမ္းကိုသြားရမယ္၊ ဘယ္ အေပါက္က ထြက္ျပီးေလယာဥ္ဆီခ်ီတက္ရမယ္မသိတာပါ၊ မွတ္မွတ္ရရ tunnel ၃၁ ပါ။ သူေလးလဲ အေျပးသြားလုိက္တာ ေလေၾကာင္းလုိင္းတစ္ခုက လက္ေဆာင္ေပးထားတဲ႔ သစ္ခြပန္းေတြဘာေတြ ျပဳတ္က်က်န္ရစ္ပါတယ္။ လြမ္းစရာေတာ႔ မက်န္ရစ္ပါဘူး။
စိတ္ထဲ ေတာ႔ အမွတ္တရ ေပါ႔။
ဒီလိုနဲ႔ ညေန အယ္လအစၥေရးေလယာဥ္ေပၚ ေရာက္ေတာ႔၊ အားပါး ေလယာဥ္က အၾကီးၾကီးပဲကို အမ်ိဳးအစားေတာ႔ မမွတ္မိပါဘူး။ ပ်ံသန္းခ်ိန္ ၁၁ နာရီၾကာမယ္၊ ေမာင္းသူေတြက ဘယ္သူပါ။ ဘံုေဘ ကြင္းမွာခနဆင္းပါမယ္။ အာဖရိကတိုက္ေပၚက ပံ်ပါမယ္ ျပင္ပေလထု အပူခ်ိန္က ဘယ္ေလာက္ပါ ဘာညာေလာက္ေတာ႔ နားလည္လုိက္ပါတယ္။ က်န္တာေတြေတာ႔ နားမလည္ လုိက္ပါဘူး။
ေလယာဥ္ပ်ံျပီး မၾကာပါဘူး ေလယာဥ္မယ္ေလးေတြက လိုအပ္တာ ပ်ားပန္းခတ္မ်ွ ေဆာင္ရြက္ေပးေနၾကပါတယ္။ ေလေၾကာင္းစည္းကမ္းအရ ၄ နာရီျပည္႔တိုင္းအစာ တစ္ခါေပးမယ္ဘာညာ ဆိုတာေတြလဲ ဗီဒီယို ဆလိုက္နဲ႔ ျပပါတယ္။
ရုပ္ရွင္လဲ ဘာကားေတြပါပါတယ္ ဆုိျပီး ဖြင္႔ထားေပးပါတယ္။ ခ်မ္းတတ္ရင္ ေစာင္လဲ ေတာင္းလို႔ ရပါတယ္(တစ္ခ်ဳိ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြ အဲဒီေစာင္ကေလးေတြယူလာၾကပါတယ္၊ အလကားေပးတယ္ ထင္လို႔လားမသိ)
ထိုင္ခံုမွာကေတာ႔ နားၾကပ္က ရုပ္ရွင္က အသံနားေထာင္ခ်င္လဲ ရ၊ အျခားသီးခ်င္းနားေထာင္လို႔လဲ ရပါတယ္။ လိုင္း ၁၀ လုိင္း ေရြးနုိင္ပါတယ္၊ က်ေနာကေတာ႔ do you really want to hurt me သီခ်င္းပဲ နားေထာင္ခဲ႔တယ္ ဆိုတာမွတ္မိပါတယ္။
ေလယာဥ္မွာ စားေသာက္ခ်ိန္ေရာက္ေတာ႔ ဘာေျပာေကာင္းမလဲ ခံတြင္းျမိန္ေဆး( appetite) ဆိုျပီး အရက္ ေတာင္းတာေပါ႔။ မ်ားမ်ားရေအာင္လို႔ မိန္းကေလးေတြပါ ေတာင္းခုိင္းတယ္ေလ။ ျပီးေတာ႔ ဘုန္းျပည္႔စံုနဲ႔ ၁၉၉၄ ဘီေအဂ်ီအာအက္စီ တစ္ေယာက္ အျပိဳင္ေသာက္ၾကတာေလ။ အရက္ရွိန္ေလးနဲ႔ ဆိုေတာ႔ မိုက္ခရိုေဝ႔နဲ႔ ခ်က္ထားတဲ႔ အသားစိမ္းလို အျပားေတြလဲ စားေကာင္းတာေပါ႔၊ တစ္ခ်ိဳ႕က ဟင္ အစိမ္းေတြဆိုျပီး မၾကိဳက္ေလ၊ က်ေနာ္တို႔က ေကာင္းပါတယ္ဆိုျပီး ယူစားပစ္လုိက္တယ္။
သူမ်ားေတြက ေလယာဥ္မူးတာ ေအာ႔တာ အန္တာ၊ အစားပ်က္တာျဖစ္တယ္။ က်ေနာ္ကေတာ႔ ဘာမွမျဖစ္တဲ႔ အျပင္ ပိုေတာင္စားေကာင္းေနေသးတယ္။(congnac) ေကာ႔ညက္ေလး အာနိသင္ျဖစ္မွာေပါ႔။ ဘာလို႔ ေကာ႔ညက္ေတြခ်ည္းမွာတာလဲ ဆိုေတာ႔ အရက္ထဲ မွာ ေကာ႔ညက္က ေစ်း အၾကီးဆံုးလို႔ ၾကားဘူးလုိ႔။ အရက္မွာတဲ႔ ထုိင္ခံုေတြဆီကို ဝိုင္အနီ လာေပးတယ္။ အဲဒါလဲ စိုက္ပ်ိုဳးေရးက ေတာအရက္ေသာက္လာတဲ႔ ၾကြက္တြင္းေတြနဲ႔ ဆိုေတာ႔ ပိုလို႔ ျပန္ေပးရတဲ႔ ခြက္ဆိုတာ မေတြ႔မိပါဘူး။
သူငယ္ခ်င္း မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ကေတာ႔ ေကာ္ဖီ ဆိုျပီးမွာေသာက္တာ။ မုန္႔နဲ႔ စားဖုိ႔ ပါလာတဲ႔ ငရုတ္ေကာင္းမွုန္႔ေတြပါ ေဖ်ာ္ပစ္လုိက္တယ္။ ျပီးေတာ႔ ေကာ္ဖီက ဘာမွန္းလဲ မသိဘူး၊ မေကာင္းဘူးတဲ႔။ အမွန္ကေတာ႔ စာမဖတ္ၾကည္႔ဘဲ ထည္႔လုိက္မိတာေပါ႔ေလ။
ဘုန္းျပည္႔စုံတုိ႔ကေတာ႔ ေသာက္စားျပီးေတာ႔ ေလယာဥ္အျမီးပိုင္းသြားျပီး အဲဒီအခ်ိန္က ျမန္မာျပည္မွာ အသံုးမ်ားတဲ႔ အိတ္စပို႔ ဒူးယား ကို ဖြာျပီး ဇိမ္ယူတာေပါ႔။
ဇိမ္ယူလို႔မွ သိပ္မၾကာလိုက္ဘူး၊ အသံေလးေတြစၾကားရပါတယ္။ ဘာလဲ ဆိုေတာ႔ အိမ္သာက ေရခလုတ္ ဘယ္နားမွန္းမသိလို႔ ေနာက္တက္မဲ႔သူကို လူၾကံဳ မွာေနတာပါ။
အရက္ရွိန္၊ ဘီယာအရွိန္နဲ႔ ဆိုေတာ႔ အိမ္သာလဲ လက္မလည္ပါဘူး။
ဘုန္းျပည္႔စံုကေတာ႔ အရက္ရွိန္ေလးနဲ႔ ဆိုေတာ႔ ရုပ္ရွင္ေတာင္ ဘာကားျပမွန္း မသိလုိက္ဘူး။ အိပ္ေနလို႔ မဟုတ္ဘူး စကားေပါေနလို႔ေလ။
အဲေမ႔ေနလို႔ ဘံုေဘျမိဳ႔မွာ တစ္နာရီၾကာရပ္နားပါတယ္၊ ဒါေပမဲ႔ ေအာက္ဆင္းခြင္႔ မရပါဘူး။ ဘံုေဘ ကေန ေလယာဥ္တက္ျပီးမၾကာခင္မွာ ဒန္ေပါက္ထမင္း ေက်ြးပါတယ္။
တကယ္က် ေလယာဥ္က တည္႔တည္႔ မ်ဥ္းေျဖာင္႔အတုိင္း ပ်ံရင္ ခရီးတုိမွာပါ၊ ဒါေပမဲ တစ္ခ်ိဳ႔ နုိင္ငံေတြက အစၥေရးနဲ႔ အဆင္မေျပေတာ႔ အီသီယိုးပီးယားဘက္ကုိ ပ်ံျပီးမွ အစၥေရးနုိင္ငံဘက္ကို ဦးတည္ပံ်သန္းပါတယ္၊ ေဒါင္႔မွန္ၾတိဂံ ပုံ ပ်ံတယ္ လို႔ ဆုိရမွာပါ။ အားလံုး ဆက္တိုက္ပ်ံသန္းခ်ိန္ ၁၁ နာရီၾကာပါတယ္။ ေနာက္မွ ထပ္ျပီး အစၥေရးအေတြ႔ အၾကံဳ ထပ္ေရးပါဦးမယ္။ အိပ္ခ်င္ေနျပီေလ။ ဘေလာ႔ပိုင္ရွင္ဆရာလဲ အိပ္သြားျပီ သူမရွိတုန္း ျမန္ျမန္တင္ထားမွ။ ေတာ္ၾကာ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ေကာ္ဖီထဲ ငရုတ္ေကာင္းမွုုန္႔ထဲ႔ေသာက္တာ ထည္႔ရေကာင္းလားဆိုျပီး ဆင္ဆာ မိသြားမွာလဲ ေက်ာက္ရေသးတယ္။